Biorąc w leasing samochody o wartości większej niż 20 000 euro, przedsiębiorca ma szansę rozliczyć składki na ubezpieczenie AC na preferencyjnych warunkach. W takiej sytuacji firma leasingowa może wpisać koszt polisy w sumę opłat leasingowych, wówczas całkowity koszt leasingu może być rozpatrywany jako koszt uzyskania przychodów.
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r., dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych określa, że: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. (z art. 23 ust. 1 pkt. 47 Dz.U. z 2012 r., poz. 361).
Jednak powyższy ustęp dotyczy jedynie składki na dobrowolne ubezpieczenie AC (auto casco). Wysokość składki OC i NNW nie jest zależna od wartości pojazdu, dlatego ograniczenia nie dotyczą tych polis. Z tego powodu całkowitą kwotę powyższych składek
można wpisać w koszty uzyskania przychodu.
Obliczanie kwoty składki zaliczanej do kosztów:
Ubezpieczyciel szacuje wartość początkową samochodu na (a) 200 000 złotych, przy czym składka polisy wynosi (b) 5000 zł. W dniu podpisania umowy euro kosztuje 4,5 złotych, zatem 20 000 euro zostaje przeliczone na (c) 90 000 zł. Wówczas (d) rozliczaną składkę wylicza się z pomocą równania: (c/a) x b = d. Z obliczeń wynika, że do kosztów można doliczyć kwotę równą 2250 złotych.
W umowie z agentem ubezpieczeniowym w momencie wyliczenia składki musi zostać przyjęta wartość pojazdu. Tylko wówczas możliwe będzie wykorzystanie przedstawionego wyżej równania. Wyliczenie stosuje się w przypadku AC, składki na OC i NNW nie są nim objęte (przykład: interpretacja indywidualna wydana 20 września 2011 r. nr ILPB3/423-278/11-3/KS przez Dyrektora Izby Skarbowej).
Skuteczny sposób optymalizacji kosztów dla firm dzierżawiących
Przedsiębiorcy biorący w leasing pojazdy o wartości większej niż 20 000 euro mogą rozliczyć składki na polisę AC na korzystnych dla siebie warunkach. Nie dotyczy to jednak samochodów będących własnością przedsiębiorcy, wpisanych do rejestru środków trwałych.
Zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy o PIT: opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli:
-
umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt. 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
-
umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
- suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt. 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
Analizując powyższy przepis, można stwierdzić, że w przypadku górnej wartości opłaty leasingowej nie istnieją żadne ograniczenia, nie podano również składowych, które owa opłata mogłaby obejmować. Dlatego nie ma żadnych restrykcji, które miałyby zakazać leasingodawcy wpisania kwoty składek ubezpieczenia AC w koszty opłaty leasingowej, która może być częścią kosztu uzyskania przychodów.
Poniższy wyrok z dnia 7 października 2015 r., wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (sygn. akt I SA/Gd 1033/15) udowadnia skuteczność tego sposobu optymalizacji kosztów:
Przedstawiciel spółki podpisuje umowy dzierżawy (spełniające wymogi leasingu) samochodów o wartości rynkowej przekraczającej 20 000 euro. W ich zapisach określono, że obowiązek zawarcia polis OC, NNW i AC spoczywa na leasingodawcy, dzięki czemu składka wliczona jest w opłatę leasingową. Pojedynczy koszt poszczególnych polis nie został przedstawiony leasingobiorcy, jedynie całościowa kwota ubezpieczenia jest znana. Leasingobiorca nie mógł negocjować kosztu składek, nie on bowiem zawierał umowę z ubezpieczycielem, przez co nie miał wglądu w jej postanowienia, datę ich podjęcia, nie wiedział również, jaką wartość pojazdów określono przy ubezpieczeniu.
Zgodnie z werdyktem sądu, pomimo wpisania kwoty ubezpieczenia opłacanej przez leasingobiorcę w raty dzierżawy, nie jest on uznany za podmiot, który pojazd ubezpieczył i spłaca z tego tytułu składki ubezpieczycielowi. Ograniczenia wymienione w art. 16 ust. 1 pkt. 49 dotyczą jedynie składek od polisy samochodowej, dlatego też nie mają zastosowania w przedstawionym wyżej przypadku. Leasingobiorca bowiem spłaca składki jedynie pośrednio, Leasingodawca zawarł je w sumie kosztów ponoszonych przez siebie zgodnie z umową zawartą z Leasingobiorcą.
Powyższa metoda optymalizacji nie zawsze jednak będzie opłacalna. Leasingodawcę bowiem wciąż obowiązują limity, w obrębie których ma możliwość wpisania opłaconych składek w koszt uzyskania przychodu. Dlatego w niektórych sytuacjach, podatkowe profity uzyskane przez leasingobiorcę będą zawarte w wyższej opłacie leasingowej.